Soms zijn er van die momenten dat je niet weet of de emotie verschiet naar een lach of traan. Op de derde dag van de Roparun is de kans op een paar van die momenten groot.

Na 10 jaar Roparun is het wel eens tijd voor vernieuwing, vers bloed, andere kijk. Maar nog altijd een team om trots op te zijn. Een team wat 10 jaar geleden begon zonder enige Roparun ervaring en groen als gras was, maar met een tomeloze inzet. Die inzet is er gelukkig nog steeds. Een team met mensen die niet vragen waarom ze het doen.

De voorbereiding op Roparun 2019 is inmiddels in volle gang. Op zondag 28 oktober liepen Hans Nederveen, Renske van der Hoek en Thalita Holleman de halve marathon van Brabant (Etten-Leur).

Het eerste waar ik aan denk bij het schrijven over een memorabel moment in mijn korte Roparun geschiedenis is het moment van Henk.

Na binnenkomst op de Binnenrotte RR2018: 

wervelend door de straten
tikken we kleine handjes aan

Steeds weer als ik deze song van Ramses Shaffy hoor krijg ik een centimeters dikke kippenvel over mijn hele lichaam. Vooral als ik het doel en het gevoel van de Roparun hier tegenover zet.

Dit is het gedicht dat Rob schreef op de dag na zijn eerste Roparun.